Merhaba,
Ramazan özel yazısıyla karşınızdayım. Bu yazımda Arş’ın Gölgesindeki Genç isimli eseri kısaca ele alacağım. Aslında dini içerikli kitaplarla ilgili çıkarımlar yapacak son insanlardan birisi olabilirim fakat daha önce yazdığım Kalp yazısında olduğu gibi yine kendi nefsim için ve güçsüz hissettiğim zamanlarda dönüp bakabilmem için böyle kısa bir yazı yazmaya karar verdim. Umarım benim gibi kalbindeki kusurlardan rahatsız olan ve bunları gidermeye çalışan bir kaç kişiye de yardımcı olur.
Yazar, eserinde hem bu dünyada hem de inananlar için öbür dünyada huzurlu olmanın yollarını bize anlatmaya çalışıyor. Kitabında belirli konuların üzerinde çok fazla duruyor. Bunların başında zevklerin çekiciliğinden kurtulmak ve sabır geliyor.
‘’Zevklerin esaretinden kurtulamayanların varacağı akıbet, o zevkleri putlaştırmaktır. Bu putlaştırmanın sembolik nesneler üzerinde olmadığına kimse aldanmamalıdır. Ebu Leheb’in taştan oyduğu bir put şimdi teknolojik bir alet olarak masamızın üzerinde durabilir. Üzerinde uyuduğumuz yastığımız putumuz haline gelebilir. Gördüğüne takılıp kalmış bir göz, oluşturduğu tiryakilikle bir puta takılmış olabilir.’’
Sahip olduğumuz nimetlerin başında sağlıktan sonra belki de zaman gelliyor. Kısıtlı ömür sermayemiz, boş şeylerle sırf zevk veriyor diye heba edilemeyecek kadar kıymetli. Bu yüzden sabır göstererek boş alışkanlıklardan, anlık zevklerden kendimizi kurtarıp zamanımızı değerlendirmemiz ve Gazali’nin deyimiyle Zaman içinde zaman yaratmayı dilememiz gerekiyor.
Telefonu kapatıp bir şeyler okumak, sabah uykudan feragat edip erkenden kalkıp çalışmak, magazin, futbol veya günlük siyaset gibi şeylerle kendini uyuşturmak yerine düşünce dünyana katkı sağlayacak yazarlarla tanışmak çok zor gibi gözükse de sahip olduğumuz nimetlerin hakkını verebilmek ve uzun vadede huzurlu olabilmek için şart.
‘’Arşın gölgesine talip olan genç, durur ve zamanı nasıl kullanacağına dair büyük ilkesini belirler. Ekmekten sudan petrolden önce dakikaların israfından endişelenir. Adeta onun saati, yirmi dört saat üzerine değil de altmış dakika üzerine kuruludur. Bir dakikanın onun için ifade ettiği anlamı düşündükçe hızlanır, heyecanlanır. Hayat dakika üzeriden bile heder edilemeyecek kadar değerlidir onun nazarında.’’
İnsan bir yola çıktıktan sonra onu yolundan hiçbir bela, imtihan geri çevirmemeli. Ne geçmişin keşkeleriyle ne de geleceğin tatlı hayalleriyle zamanını boşa harcamadan şimdinin kıymetini bilmeli. Dünyadan ve dünya nimetlerinden nasibini almayı ihmal etmemeli ama o nimetlerin, güzelliklerin insanı tamamen ele geçirmesine ve bir amaç halini almasına da engel olmalı. Eğlenirken, uyurken, yerken her anında ölçülü olmayı unutmamalı. Yararsız dost meclislerini terk edip, kendisine bir şeyler katacak insanlarla olmalı. Ailesine, yakınlarına sevgisini göstermekten ve onları mutlu etmeye çalışmaktan çekinmemeli.
Bütün bunları unutmadan hareket edersek, göz açıp kapayıncaya kadar geçen bu hayat yolculuğumuzda güzel hatıralar bırakabilir ve iyi bir insan olarak hatırlanabiliriz.
‘’Önüne ne çıkarsa onu terk et. Ağırlık yapan ne varsa ondan kurtul. Hızını keseni kesip at. Taviz verme sakın. Biraz deme. Uzun yolda biraz, çok yol farkına neden olur. Terk et seni anlamayanı. Terk et şeytanın maskeli yüzlerini, Terk et fani değerler üzerindeki hesapları. Koş! ‘’
Bazen keşkelere sığınmadan, sadece ders almak için geçmişimi düşünüyorum. Aklıma hakkını veremediğim sayısız nimetler, haksızlık edip üzdüğüm o insanlar geliyor. Acaba bunları düzeltebilecek kadar vâdem var mıdır hâlâ bilmiyorum. Özümü bularak, hayatımı adamak istediğim ilim ve yazarlık yolculuğum boyunca umarım bir daha aynı hatalara düşmem. Kim olduğumu unutmam.
Hoşça kalın.